weer maandag...

Goed, de dag begon met een mild zonnetje.
Vrije dag ook, ondanks twee uur vergaderen.
Huiswerk, supermarkt bezoekje, de was, de afwas... allemaal dagelijkse ellende die op een vrije dag ingepland dienen te worden om vervuiling, honger en intellectuele achterstanden te voorkomen. Ondertussen werd de lucht boven Den Haag weer grauw en begon er een sip soort regen te vallen. Een dag voor kaarsen aan, dikke sokken en met een goede pot thee de noodzakelijke huiselijkheden doen.

Even een tijdsprongetje:
van de zomer was ik op lowlands en daar speelde een mij onbekende band, The Veils. Klonk als Nick Cave maar dan minder suicidaal. Klonk als Sons & Daughters maar dan zonder ADHD. Kortom: het klonk melancholisch en de man op het podium, met zijn zwarte hoed, deelde zijn leed met ons in volle overgave. Dat is altijd mooi; in volle overgave...

Terug naar het nu:
De nieuwe cd van The Veils ligt al een tijdje te wachten om aandachtig beluisterd te worden.
Vandaag, eindelijk vrij, dikke sokken en een pot thee, huiselijk bezig en met een grauw wolkendek angstvallig verstopt achter mijn luxaflex, blijkt The Veils de lapsang souchong van de popmuziek. Ik heb een nieuwe herfst-cd gevonden...

Dus de tip van de week: Nux Vomica van The Veils.

Luister en huiver...

Check vooral even de mooie site: www.theveils.com of ga op 17 november naar het Crossing Border festival in Den haag, daar staan ze dan hun ding te doen.