Het is weer maandag...

De wintertijd is ingegaan...
Ik weet nog niet echt wat ik er van vind. Dat het vroeg donker is, maakt dat de kaarsjes langer aan kunnen en ik heb er nogal veel dus dat maakt het erg gezellig. Vroeg donker is ook vroeg gezellig in huis, dikke sokken, de kachel die zachtjes knettert, warme chocolademelk bij de Ruiter in plaats van rosé op het terras, stevige warme hapjes in plaats van frisse salades en stevige rode wijn in plaats van lichte frisse drankjes.
Het is ook speculaas, chocolade en kruidige thee. Het is ook diep in je jas weggedoken door de donkere stad lopen, regen die in spannende patronen rond de lantarenpalen giert. Het is ook gierende wind langs het dak als je warm en opgekruld onder je dikke dekbed ligt met een dik boek. Het is ook opspattend schuim rond het havenhoofd en metershoge golven die beuken op het strand. Maar aan de andere kant is het ook stinkende natte spijkerbroeken, rillen van de kou, je handschoenen vergeten en op elke straathoek rondvliegend afval wat in de storm veranderd ik projectielen. Het is ook kiezen om binnen te blijven in plaats van de straat op gaan om anderen te gaan ontmoeten. Het is ook in het donker de deur uit gaan en in het donker weer naar huis terug gaan. Kortom...ik weet het nog niet.

De afgelopen week stond verder in het teken van de strijd tegen de pus in mijn kop. Ik heb zo veel medicijnen gekregen dat ik het gevoel heb vol chemicalien te zitten en de afgelopen week dus maar uit milieu overwegingen op de chemobox heb geplast. Ondertussen is mijn hele mond en slokdarm opengebrand door die rotzooi waardoor alles maar dan ook alles wat ik eet of drink, voelt als happen pure sambal. het enige wat zonder noemenswaardige problemen naar binnen kan is vla. Vla vind ik vies. Vla, water en chocolademelk. Geen warme chocolademelk natuurlijk want dat brandt dan weer. Kortom; van de regen in de drup. Of: van de pus in de vla.

Of er ook nog goed nieuws is? Ja hoor, genoeg. Ik heb op 1 na al mijn schoolopdrachten voor deze periode af. Die ene zou de makkelijkste en de leukste moeten zijn maar ik heb last van een soort writers block. ik moet drama activiteiten verzinnen voor de kinders op mijn werk. dat doe ik dagelijks, al improviserend, maar nu ik het vast moet leggen en uit moet leggen, loop ik vast.
Mooie boel, mijn verzinhoofd laat me ernstig in de steek. Maar goed, ik heb nog even.
Ik heb mijn eerste therapeutische sprookje geschreven, ook goed nieuws. Ik heb het aan een speltherapeut op mijn werk gegeven voor feedback. Ze was in ieder geval erg enthousiast over mijn mondelinge samenvatting dus wie weet wat er nog van komt. Een therapeutisch sprookje is in mijn geval een verhaal waarin ik de problematiek van een kind in een sprookjesachtig verhaal verpak. Voor het kind niet altijd direct herkenbaar maar onbewust natuurlijk wel een herkenbaar gegeven. In het sprookje wordt het concreet terwijl dit in het echte leven niet altijd lukt bij kinderen. Leek me een leuke, nieuwe manier om ergens naar te kijken. Maar wat bleek? Ik heb het wiel zitten uitvinden (wat trouwens lang niet zo demotiverend is als men wel denkt. Een uitvinding blijft hoe dan ook voelen als een uitvinding) want de speltherapeut in kwestie bleek een heel pak kopietjes voor me te hebben over een methode die 'symbooldrama' heet...precies hetzelfde maar dan aan de hand van al bestaande kinderboeken. Maar de mijne is lekker toegespitst op een bepaald probleem, da's dan weer mijn voordeel.
Mocht ik hierdoor alsnog het schrijversvak inrollen dan zal ik jullie allemaal een gesigneerde versie van de eerste uitgave doen toekomen. Dan moeten alleen al die anoniempjes die hier berichtjes achterlaten zich wel even bekend maken.
Verder ben ik bijna klaar met mijn langste film ooit. Ik heb dit keer de vakantiefoto's achter elkaar geplakt en zo zijn de traditionele vakantiekiekjes opeens een wonder van beeld en geluid geworden. Okee, dat is wat overdreven maar ik ben nu toch echt tevreden over mijn geknutsel.

Ik heb ook nog geknutseld met schaar en papier en mezelf voor het komende jaar een heuse 'marjolein meets radiohead agenda' aangemeten. Zo wordt plannen en afspreken opeens een feest. Dus kom maar op met leuke plannen. Ik ben sowieso wel benieuwd wat jullie allen bezighoudt. Het is heel lief dat jullie zo op mijn verhalen reageren maar er mag ook best 'een stukje eigen beleving' in zitten.

Tot slot nog de Willem Wever vragen van vandaag:
Kunnen vliegen ook verkouden worden?
Hoe voelen de stekels van een egel? (ik zag er gisteren eentje rennen in de tuin op mijn werk maar ik kreeg 'm net niet te pakken om even te voelen)
Naar wie of wat stuur je je poetische/beeldende huisvlijt als je wilt weten of het uitgegeven kan worden? (omdat je geld nodig hebt)
Waar komen de plotselinge verhalen e.d. vandaan die opeens in je hoofd opborrelen?
Hoe zorg je dat je tong weer normaal wordt als de bovenste laag er vanaf geschraapt is door heftige antibiotica? (of heb ik gewoon chloortabletten geslikt?)

Ik wacht met spanning op de antwoorden...