Donderdag verwonderdag

Het nieuwe blok is begonnen. Dat betekent een stapel nieuwe opdrachten. Ik verwonder me over mijn gebrek aan stress.
Vandaag voor de 3e keer op rij opgestaan rond 06.oou...ik verwonderde me over mijn energie van vandaag.
Vervolgens de dokter maar eens gebeld en langs gegaan omat de holtes weer pijnlijk zijn.
Die twijfelde aan de diagnose van de invaldokter (haha! zie je wel! ik zei al eerder dat dat geen succesverhaal was..!!) en dacht dat deze 'aangezichtspijn' wel eens te maken kon hebben met problematische zenuwen in mijn gezicht. Dus hop in galop naar het ziekenhuis voor foto's van de holtes om dat uit te sluiten. Ik verwonderde me over hoe je tegenwoordig geen ponskaartje meer krijgt maar een digitale pas compleet met foto. Ik verwonderde me over hoe verkeersslachtoffers tussen het algemene ziekenhuispubliek worden gereden (ik was natuurlijk weer direct in shock...) en ik verwonderde me over de foto's van mijn hoofd. Ik mocht namelijk even meekijken en ik zie er echt heel gruwelijk uit van binnen, net als iedereen. Overigen zagen mijn holtes er angstig leeg uit. Dat vond de radiologe ook...ik hoor hier dus binnenkort meer van terwijl ondertussen mijn hoofd rustig uit elkaar spat van kloppende pijnlijkheden. Voor mij met mijn licht hypochondrische instelling zijn dit soort situaties behoorlijk eng.

Afgelopen dinsdag heb ik me ook al flink verwonderd. Op school ontdekte ik dat er een aantal
mensen zijn met dezelfde plannen en dromen en plotseling ontstond er een enthousiaste sfeer waarin we plannen maakten en het ene idee volgde het andere in razend tempo op. Theater, muziek, therapeutische zaken...alles rolde door mijn hoofd en blijkbaar ook door dat van anderen. Verwonderlijk hoe dat energie kan geven.
Vervolgens heb ik weer iemand gesproken die in dergelijk zaken meer bekend is en opeens kreeg ik e-mailadressen van profs op dit gebied... Hoe een bal gaat rollen door zo'n klein, simpel zetje...verwonderbaarlijk...
Wat het gaat worden weet natuurlijk niemand maar er is in ieder geval een proces in gang gezet en er is een creatieve denktank ontstaan.
Ondanks de fysieke rem die er nu op zit, bruist het allemaal weer in m'n kop. Of het nou werkelijk wat wordt of niet; ik weet weer hoe het ook kan zijn. Dingen maken, verzinnen, dat dan weer delen en weer verder verzinnen... ik geniet er van.

De Willem Wever vragen van vandaag, tot slot:
Wat zit er in je holtes als er geen onsteking in zit en waarom zijn ze er?
Wie gelooft er nog in Wouter Bos? En wie ziet er sowieso door de verkiezingsbomen nog het politieke bos?
Waar blijven de muggen als het geen muggenweer meer is? Als ze massaal sterven, hoe komen ze dan weer terug in de zomer? En als ze zich ergens terugtrekken, waar doen ze dat dan toch?

Tot blog!