vrijdag

De chaos is nu gestegen tot een kookpunt. Het is een brij van woorden en gedachten die al zo veel energie opslokken dat het haast niet meer tot handelen komt.
Het gekke is; eigenlijk kom ik best redelijk door mijn takenpakket heen. Maar het voelt als zwemmen in een bak met lijm. Het voelt als bijen in mijn bloed. Het voelt als het oog van de orkaan. Het voelt als die berg havermoutpap waar je je doorheen moet eten voordat je in luilekkerland terecht komt.

Luilekkerland is in dit geval het paasweekend want dan ben ik 5 dagen vrij. Achter elkaar. Al weken lang ben ik steeds maar een dag vrij tussen hele ritsen aan diensten en school.

De grote vraag is nu natuurlijk;

WAAR IS DE ZON ALS JE 'M NODIG HEBT?!

Voor iedereen die zich nu direct zorgen gaat maken over burnouts, overspannenheid, stress en emotionele implosies:

wacht daar nog even mee. Ondertussen kunnen we stellen (alleen al door dit blog door te bladeren) dat zo'n periode er bij hoort. k weet dat het sluimert, ik voel dat het gebeurt en ik weet dat het ook weer zakt. Nog een week en ik loop weer zingend door de stad met al mijn opdrachten ingeleverd te genieten van een heerlijke vrije dag.

Spreuk van de week:

Doseren kan je leren.

Tot blog!