achter de wolken...

Tussen alle, al dan niet zelf verkozen, chaos onstaat soms ook zo maar iets moois.
Dat is dan ook de les van de laatste dagen; ik mopper me suf op de drukte en het gebrek aan tijd maar ondertussen komen er ook allerlei nieuwe dingen op mijn paadje.

De plannen die ik in mijn leven allemaal gemaakt heb, zijn niet meer te tellen. In willekeurige lades liggen stapels uitgewerkte ondernemings-plannetjes, van theatercafé tot improvisatiecursus en van theatervoorstellingen tot kindertoneel-vakantiekampen. Ieder plan ontlokte aan de mensen om mij heen altijd waarderende geluiden maar ook praktische vragen die redelijk ontmoedigend bleken te werken. Uitzonderingen daargelaten vond ik altijd de realistische vragenstellers die met de beide benen stevig op de grond mijn plannen uit de lucht schoten. Begrijp me niet verkeerd; al die mensen beschikten over een veel realistischer beeld van de zaken dan ik heb en alle vragen en adviezen waren stuk voor stuk goed bedoeld.

Ik schreef al eerder dat ik nu een paar mensen heb gevonden in mijn klas die net zo hard dromen en plannen maken als ik dat doe. Het feit dat er mensen dromen als ik, was al als een warm bad. Die dag waarop de plannen uit onze hoofden plopten was, en is nog steeds, een energieboost. Het hield dan ook niet op bij die ene dag, de ideeen ploppen nog dagelijks.
Een van die plannen die ontstond was, dacht ik, een groots plan. We zouden er met z'n allen een vakantie aan moeten wijden, wat ook voor partners en familie nogal veel impact heeft. En er zit een zeker risico aan; het kan ook mislukken...
Voorzichtig heb ik het plan voorgelegd aan de anderen en wie schetst mijn verbazing?!
Iedereen was in 1 klap enthousiast! Geen ja-maar, geen kritische vragen, geen voorwaarden...
Ik word er blij van...mensen die de mogelijkheden zien en van plan zijn om eventuele hindernissen niet bij voorbaat te laten ontmoedigen maar die hindernissen wel gaan nemen als we daar zijn.

Ik ben eindelijk eens op de goede plek, op het goede moment...
Zelfs al loopt het anders, zelfs al gaat het hele feest niet door, ik heb weer even gezien dat dromen, plannen en ambities niet per definitie onhaalbaar zijn als ze net even buiten de gangbare verwachtingen liggen.
Dus het is niet persé naief om me te richten op de zon achter de dikke, grijze wolken die nu overdrijven. Ze schijnt toch wel, of ik haar nou wel of niet zie. Het is een kwestie van vertrouwen...