kikker in je bil...

Het was weer een legendarische aflevering van de 1 april-mop...

Ik heb voor onze kinderen een heuse brief van het jeugdjournaal gefaked waarin stond dat het jeugdjournaal hen zou komen interviewen over hun lievelings-1-april-grap. Dit omdat er op maandag 2 april een thema-uitzending zou komen over '750 jaar 1 april grappen'.

Prachtige brief, ondertekend door meneer Anton Pril, met als handtekening een lastig te ontcijferen: 1 april...

De kinders hebben zich allemaal omgekleed in hun beste pak en hun verhaal ingestudeerd en vervolgens kwam er ook echt iemand om hen te interviewen... (een ingehuurde kennis...)

Dolle pret.

Volgend jaar zal ik wel zwaar de pineut zijn, vrees ik.

Verder kan ik nog melden dat mijn werk inderdaad opgehangen gaat worden, ik ga er binnenkort heen om te overleggen. Okee, eerlijk is eerlijk, ik ga natuurlijk niet in een galerie hangen maarrr...een boekwinkel die regelmatig poetry-slam-achtige zaken doet en bovendien Ingmar Heytze al een paar keer op visite heeft gehad. Ingmar Heytze, voor wie hem niet kent (en zich nu onmiddelijk diep gaat zitten schamen!), is Nederlands beste dichter van het moment.

Als ik er hang meld ik het even. Dan kunnen jullie allemaal naar de boekenwinkel in Utrecht.

Ik stel voor dat jullie dat ook allemaal gaan doen en dan uitbundig complimenten gaan maken voor de prachtige gedichten die er hangen. Je kunt ook afdrukken bestellen van wat er hangt en dat is helemaal fijn. Heb je ook eens een origineel cadeau voor je schoonmoeder of je omhoog gevallen neef.

De drukte in het hoofd is nog altijd aanwezig, al heb ik het nu vooral heel druk met mezelf rust gunnen. Ben de afgelopen week dus wel mijn huiswerk gaan doen maar dan op een terras in de stad met de zon op mijn bleke snuit. Ben dus ook druk geweest met werken maar ik heb vooral blije dingen met de kinders gedaan. Zo heb ik het noodzakelijke een beetje veraangenaamd en heb mezelf op andere momenten gedwongen om te ontspannen door niks nuttigs te doen. Dat vind ik eigenlijk het moeilijkste; stoppen met nuttig bezig zijn. De vraag is hoe ontspannend het dan nog is...

Gelukkig was er een theatervoorstelling die waanzinnig goed was (hij heet 'schone woorden' hou het in de gaten) en wat films.

De tip op filmgebied is 'the prestige'. Zal nu wel niet meer draaien maar huur 'm vooral als ie uitkomt op dvd. Pas nadat de film is afgelopen kan je goed en wel bedenken waar je allemaal met open ogen in bent getrapt...Briljant!

La vie en rose over Edith Piaf is een heel ander verhaal.

Wat een vervelend mens eigenlijk, die piaf.

Dat is ook zo'n grappige ontwikkeling trouwens...

Ik zag ooit, lang geleden, de film over Jim Morrison/the Doors. Ik vond het geweldig; what a guy! Dee gewoon wat hij wilde, was gewoon wie hij was...WOW!

Pas nog eens die film gekeken. Ik heb 'm niet eens af gezien. Wat een egoistische eikel die Jim.

Vervolgens nog een poging gewaagd met 'Ray' over het leven van Ray Charles. Het zal best mooi zijn en geweldig maar ik heb 'm weer niet af gezien; wat een egoistische eikel die Ray.

Dusss...dan maar Edith Piaf. Misschien is het anders als het een vrouw is...?

Nee dus.

De vraag is nu waarom ik het ooit zo prachtig vond, al die eigenzinnigheid en waarom ik het nu zo tergend vind. Ben ik een ouwe zeur aan het worden in de categorie 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg' of snap ik het beter? Begrijp me niet verkeerd; ik waardeer nog steeds het vrijgevochtene in den mensch... maar moet dat zo hard?

Tot slot nog een sneu verhaal; een van mijn slangen is dood gegaan. Virusje van het een of ander vrees ik. Ik heb 'm als een soort krakeling-met-kop-en-staart uit z'n terrarium gevist en ik kan je zeggen dat dit best onsmakelijk is.

Nou, ik ga weer in de zon zitten met een doos tissues (hooikoorts-explosie) en ik spreek u allen later.

Tot blog!