volgend jaar

Straks is het alweer volgend jaar.
Op de een of andere manier word ik daar altijd een beetje sentimenteel van. Ik kan er nooit zo goed tegen als dingen voorbij zijn en niet meer terugkomen. Toen ik 10 jaar werd, zei mijn moeder enthousiast:"nu word je nooit meer met 1 cijfer, voortaan ben je altijd 2 cijfers!"
Huilen. Als iets nooit meer kan, er nooit meer zal zijn en nooit meer terug kan komen, zit ik klem. Heb ik het wel helemaal benut? Had ik er niet anders mee om moeten gaan?
2007 komt nooit meer terug na vandaag. Vanaf morgen zet ik bij elke dag '08.

Ik hoor buiten oorlogsgeluiden. Den Haag viert sinds vanochtend de mijlpaal 07/08 op volle kracht. Morgen ligt 2007 als een rood tapijt op de straten. Morgen lopen we allemaal over de resten van het oude jaar naar elkaar toe om elkaar het beste te wensen voor 2008. En over twee weken is het nieuwe jaar al niet meer nieuw. Wordt de plaats van goede voornemens weer ingenomen door dagelijkse beslommeringen en hoort de herinnering aan 2007 weer gewoon bij 'de afgelopen maanden' en is die drempel die we vanavond vieren met champagne, oliebollen en vuurwerk, gewoon een feestelijke avond in een lange reeks gebeurtenissen. Oudjaarsavond is vooral van tevoren een grote gebeurtenis. Achteraf is het gewoon een feestje tussen de bedrijven door. Mijlpalen zijn groter als je er naar toe leeft dan wanneer je er op terugkijkt.
Morgen is het gewoon een dinsdag met een zondags tintje.
Maar voor vandaag heb ik besloten te genieten van de melancholie van het terugblikken en het plezier van de gedachte dat 2008 mijn jaar wordt.