Het is weer zomer!! Toch..?

Afgelopen dinsdag was mijn laatste schooldag. Het jaar is afgesloten met een 6, achten, negens en een tien, een bos bloemen, een chocoladetaart en goede moed voor volgend jaar, als het echt gaat beginnen; het therapeutische deel van de studie.
Ik begon mijn schoolvakantie met grote plannen om nu werk te gaan maken van een nieuwe baan, me op het schrijven toe te leggen waar ik al maanden niet meer aan toe kwam en het opruimen van mijn huis, waar ik ook al in geen eeuwigheid meer aan toe was gekomen.
Het plan voor een nieuwe baan is, eh...van de baan. Ik moet een plan B zoeken. Het schrijven is nog niet echt gelukt en het huis is nog steeds een bende.
Elke dag is begonnen met: vandaag ga ik aan de slag. En elke dag kwam er een voorwaarde bij waaraan ik moest voldoen van mezelf om van start te kunnen gaan.
Ik loop in cirkeltjes mijn eigen plannen te dwarsbomen.
Ik heb wel opeens weer tijd om te lezen, mensen te bellen en te zien en te doen wat ik leuk vind. Maar nu blijkt dat het nog vrij lastig is om te doen wat je leuk vindt als je jezelf hebt aangewend om te doen wat nuttig en noodzakelijk is in plaats van lol te hebben.
Waar begin je eigenlijk met 'iets leuks doen'?

De neus is ondertussen aan het slinken en verandert van aardbeienrood in frambozenrose.
Wat trouwens ook raar is; niemand heeft in de gaten dat er een ding in mijn neus zit.
Klasgenoten, collega's en zelfs de kinderen op mijn werk...niemand merkt het op. Iedereen die ik er vervolgens zelf maar even op wijs, schrikt er van: 'maar die had je toch al lang?!'
Mooi is dat. Bloed, zweet en tranen...dat heeft het me letterlijk gekost. En mijn moeite is niet opgemerkt. Aan de andere kant: het is wel grappig, blijkbaar past zo'n ijzerwinkel op mijn snuit al bij me.

Nou, ik ga maar weer eens verder met bedenken wat ik voor fijne onnuttige zaken ik kan gaan ondernemen en dan gelukkig weer aan het werk vanmiddag. Hoera, ik kan nog nuttig zijn!

Tot blog!