vroeger toen de wereld nog overzichtelijk was.

Gisterochtend sliep ik uit. Wakker worden na uitslapen vind ik een van de moeilijkste dingen op de wereld. Dus zat ik, in mijn snoopy-pyama, op de bank met koffie en zette de TV aan. Geen nieuws! Ik wil ff geen nieuws! De sponzige tijden zijn weer aangebroken en ik trek me alles veel te veel aan. Dus...wat dan?
Op ned 1 was Manny Huishen te zien met zijn nieuwe TV-hit: korenslag.
Terwijl ik met koffie in de hand oude post doornam, door tijdschriften bladerde en wakker probeerde te worden, zag en hoorde ik hoe verschillende nederlandse koren (zangensembles, zanggroepen...) een idolsachtige strijd met elkaar aan gingen. Geen HJ smits die de boel afkraakte. Geen hysterische taferelen. Gewoon. Koren, die zongen. Verder niks.

Het deed me denken aan de avonden in mijn pyama op de bank met een schaaltje chips en mijn slaperige oogjes op de vrijdagavond-TV-hit van Henny Huiskip gericht.
De soundmixshow.
Gewoon mensen die hun idool nadeden. Het ergste wat er kon gebeuren was dat ze van de zenuwen af en toe vals zongen of dat ze eigenlijk toch niet zo leken. Onderin beeld verscheen de tekst: 'live gezongen!' voor wie er aan twijfelde. Plaatsvervangende schaamte ging in die tijd over een gemiste noot. Hanny Muishen was de man die iedereen geruststelde en die bemoedigende schouderklopjes uitdeelde. Soms was er een persoonlijke verassing voor een kandidaat die hevig geëmotioneerd door de magische deur rolde om er 2 sec later als zijn idool weer uit te rollen.

Tegenwoordig stikt het van de wedstrijden op TV. Welke gewezen BN-er gaat het hardst onderuit tijdens ijsdansen voor dummies? Welke vrouw is het volgende topmodel? Wie laat zich het langst opsluiten, afgezonderd van familie en vrienden? Wie durft toe te kijken hoe zijn of haar geliefde vreemd gaat met een ander? Wie gaat er net niet dood aan hongersnood op een onbewoond eiland? Plaatsvervangende schaamte zoeken we op tijdens de audties van idols, x-factor en lama gezocht. Het gaat al lang niet meer om valse noten want daar stikt het van en die werken we wel weg achter de knoppen in de studio. Het gaat om dikke mensen, domme mensen, mislukte mensen en lelijke mensen. We willen zien hoe een bijna-topmodel kotsend over de wc hangt en er vervolgens om die reden uitgeknikkerd zou kunnen worden.
We willen zien hoe Hilbrand zichzelf belachelijk maakt, jumpend en kwelend.
En het mooiste is: via een smsje kunnen we meebeslissen over het lot van de losers waar we de volgende dag bij de koffie automaat om staan te lachen.

Korenslag bracht me voor een half uurtje terug bij hoe de wereld was toen er nog maar 3 TV zenders waren, je niet kon smsen over het lot van anderen, je kon hooguit bellen over wie je WEL terug wilde zien. De wereld was eenvoudig: mensen deden hun best, als ze goed genoeg waren, kwamen ze op TV en deden dan nog harder hun best. Ik keek daar naar en ging tevreden slapen. Ik had van ze genoten, ik had niet over hen hoeven beslissen.
Ik zag op TV iets wat ik stiekem ook wel wilde worden. Nu zie ik op TV wat ik nooit hoop te worden.