van vrije tijd en de dingen die voorbij gaan...

Terwijl Spruitje de kat zich ongegeneerd op haar rug rolt in een klein streepje zon wat mijn zolderkamer binnenvalt, probeer ik te bedenken hoe vrij vrije tijd is. Wat maakt het zo'n blije gebeurtenis als je de tijd voor jezelf helemaal zelf kan indelen?

Ik las van de week een paar artikelen over 'de vrije wil' en mijn persoonlijke conclusie was dat ik niet wil geloven dat de vrije wil zo beperkt is als hij blijkt te zijn. Doe mij maar een illusie van vrije wil.

Ik kreeg een stapel linkjes toegestuurd van allerlei blogs waarop verschillende creatieve geesten hun dagelijkse belevenissen delen en ik vroeg me af of ik eigenlijk wel weet wat er allemaal te doen is in de wereld. Ik noem mijzel creatief, ik doe nou eenmaal een studie die zo heet, maar ik ben toch vooral creatief via gebaande paden. Misschien moet ik deze vrije dagen eens experimenteren met het andersom denken. Laat ik de zaken eens niet efficient en volgens bestaande patronen bekijken.

Het vervelende van tijd indelen is nog altijd dat er en zekere nuttigheidsbehoefte bestaat. Er is altijd huiswerk, er is altijd opruimen, er is altijd een was te draaien, er is altijd een boodschap te doen en er is altijd de noodzaak om sociale contacten te onderhouden omdat je anders eenzaam wordt.

Het schrijven van de verhalen en deze bewerken tot een toneelstuk is een leuke klus maar omdat er nu een plan op is gemaakt wordt de jeuk in mijn hoofd opstandig. De jeuk in mijn hoofd wil blijkbaar zelf bepalen wanneer er iets mee gedaan wordt en het lijkt wel of er nu een kriebel-stop is. Met andere woorden een writers block.

Dus: als het nuttig is om te doen wat je leuk vindt, vervormt dit de zaak zodanig dat je op den duur het gevoel krijgt dat je iets MOET doen waardoor automatisch het plezier afneemt.

Nog zo'n bijzonder fenomeen:

Nu ik een paar dagen vrij ben, kan ik doen wat ik wil. Maar als dat vervolgens betekent dat ik lekker ga lummelen, een boek ga lezen of ga schrijven dan vraag ik me over een paar dagen af of ik mijn tijd niet beter had kunnen besteden. Als ik me deze dagen rot ga rennen om achterstallige zaken op te lossen kijk ik tevreden terug op mijn vrije tijd die ik behoorlijk onvrij heb ingedeeld.

Het is een hype nu: er verschijnen overal artikelen over hoe we ons kapot werken en ons in onze 'vrije' tijd ook nog eens suf rennen, alleen maar om te verbloemen dat we ons suf vervelen.

Gewoon niks doen en je vervelen is een collectieve angst geworden en iedereen moet dus bezig zijn en nog nuttig bovendien. Zelfs een vakantie plannen we in omdat we dan kunnen bijtanken voor weer een jaar hollen en racen. Of we boeken een vakantie vol workshops ter ontspanning.

Best bijzonder eigenlijk en ik vrees bovendien dat ik behoorlijk in deze gedachte pas.

Twee experimenten dus deze dagen: andersom denken en mijn angst voor verveling onderzoeken. Dit is al weer een contradictie: ik ga mijn vrije tijd nuttig besteden door twee experimenten te doen omtrent het nuttig bezig zijn. Zo blijf je bezig.

Ik zit gevangen in een doolhof van nuttigheid, zingeving en haast.

Ik wou dat ik Spruitje de kat was, dan kon ik gewoon ongegeneerd op mijn rug in een klein streepje zon gaan liggen zonder me dit soort zaken af te vragen.