even niet zo blij

Het is weer begonnen.
De eerste schooldag zit er weer op.
Onduidelijkheid, zoals het hoort. Gedurende de dag leek het in de chaos wel een makkelijke blok te gaan worden. Tot ik thuis kwam en alles eens goed door ging nemen. De hoeveelheid werk is belachelijk. Dat wordt weer een schooljaar lang op alle vrije momenten op zolder achter de pc zitten...
De opdrachten zijn wel leuk, ik denk zo maar dat ik hier meer van ga opsteken dan het hele vorige jaar. Maar jeetje...als ik dit goed wil doen (en wie mij kent weet dat ik dat dan ook wil...) wordt het echt een zware kluif (en dat voor een vegetariër!)
Alles staat opeens volledig in het teken van drama, theater en therapie. Dat is leuk want vorig jaar was zo algemeen dat ik me soms afvroeg welke studie ik ook alweer aan het doen was.

Er is alleen 1 ding wat mij gevaarlijk in de nek hijgt. Ik moet een praktijkbegeleider hebben, anders mag ik in oktober de school verlaten. Helaas vindt mijn werkgever dat ze niets in mijn studie kunnen investeren en me dus op geen enkele manier kunnen helpen. Voor 1 oktober een andere baan vinden waar ze dat wel doen wordt krap.
School had dit niet van tevoren gemeld en bijna iedereen schiet in dezelfde kramp als ik maar ondertussen is de paniek er niet miner om. Stel nou dat het allemaal niet lukt, moet ik dan stoppen met een studie, net nu het serieus leuk begint te worden?

Wakker liggen, zweethandjes en hartkloppingen: veel huiswerk, maar moet ik er wel aan beginnen?

WANNEER GAAN DINGEN NOU EENS VANZELF?!?!

tot zo ver mijn klaagzang, mocht ik onbereikbaar lijken dan zit ik ondergedoken en wentel me in zelfmedelijden.
Volgende keer weer een blij bericht.

Tot blog.