hokjesdenken

Harry Mulisch vindt dat ik bij de onderklasse hoor. En dat niet alleen. 'De getatoeërde onderklasse is volgevreten. De elite is slank.'
Ik heb het weer eens helemaal verkeerd begrepen.
Ik dacht altijd dat slimme mensen en vooral kunstenaars in staat waren om verder te denken dan vooroordelen. Verder dan uiterlijkheden. Dat ze niet terug zouden schrikken voor wat ze niet begrijpen of niet kennen. Verlichting is toch een soort van 'boven de dagelijkse dingen uit torenen'. Verlichtte geesten oordelen niet. Dat heb ik in ieder geval altijd geleerd.

Ik vond Harry altijd al een vervelende man maar veroordeelde mezelf om mijn oordeel.
Misschien was Harry wel gewoon een man met een wat sterk gevoel voor eigenwaarde en een gefundeerde mening en zat ik er helemaal naast. Hij schrijft tenslotte Literatuur. Het beste boek aller tijden van nederland is door hem geschreven. Meest gewaardeerde schrijver, meest geprezen schrijver. Nationale en internationale onderscheidingen. En iemand die zo veel mensen boeit, aan het denken zet en zo alom geprezen wordt, zal toch wel weten waar hij over praat. Zijn oordeel zal wel gefundeerd zijn. Kloppen. Verheven zijn. De Waarheid.

Laat ik me maar vol gaan vreten. Als Harry het zegt zal het wel kloppen.
En ik moet trouwens ook eens wat gaan doen aan dat hokjesdenken van me. Met m'n vooroordelen over omhoogevallen oude mannen die vol arrogantie op de wereld neerkijken. Bah, ik ga me maar eens een potje zitten schamen. Met een zak chips op schoot.