StomStom!

En daar ging ik dan... Mijn nieuwe baan betekent dat ik bij mensen thuis werk aan hun problematische kinderen of aan hun net zo problematische gezinsstructuur. Maar dat betekent dus een hoop heen en weer rijden tussen allerlei adressen in de hele regio (en soms zelfs in een hele andere provincie)
Dat ging heel lang goed... Er werd mij aangeraden om eens te denken aan een navigatiesysteem. Kijk mij eens dapper roepen tegen de wereld dat ik dat helemaal niet nodig heb. Ik ben namelijk een bijzonder voorbeeld van een vrouw met een prima richtingsgevoel en ik kan nog kaartlezen ook. Totdat ik naar Heemskerk moest. Daar ging alles fout. Ik heb er drie keer langer over gedaan dan ik zou moeten doen.
De volgende dag ben ik om 09.00u 's morgens naar de mediamarkt gegaan want ik ben tenslotte wel goed maar ook niet gek. Dat begrijpt de mediamarkt heel goed.
En om 09.15u liep ik de winkel uit met in mijn knalrode en veel te grote plastic tas (blijkbaar kopen mensen daar meestal hele grote dingen...)met daarin Bram, Bernard, Lucie en nog een vrouw die de weg weet. Ik heb er eentje.
Aan mijn voorruit zit nu een schermpje geplakt; 'verderop linksaf slaan. Over 200 meter, linksaf slaan. Sla linksaf.
Natuurlijk twijfel ik aan Bram en Lucie.
Niet helemaal onterecht want als zij me naar huis leiden rijd ik half Den Haag door.
Maar ook op minder bekend terrein vraag ik me regelmatig af 'huh? hier naar línks?!'
Tja...het moet gezegd; ik rijd rustiger, kom weer op tijd en ik heb iemand om tegen te praten in de auto...
TomTom heeft van me gewonnen, ik heb hem meer nodig dan ik voorheen wilde erkennen.
Hij weet de weg beter dan ik.

Vanmorgen programmeerde ik het apparaat alvast voor mijn komende tripje naar Heemskerk. Eerlijk is eerlijk; ik kon een grote grijns niet onderdrukken toen hij het adres niet bleek te kennen...