Opnieuw opstarten?

Zo. de eerste weekjes zitten erop. Het is nog even wennen om weer zo veel tegelijk te doen. Werk blijft als altijd druk maar is tegenwoordig ook weer leuk. Studeren is vooralsnog een beetje raar. Als een echte brugklasser probeer ik alles netjes bij te houden, sjouw ik met een loodzware tas door een gebouw waar ik de weg nog niet ken en probeer ik uit te vinden met wie ik in mijn klas het beste samen kan werken. Opeens schrijf ik weer papers, lesverslagen en uitreksels. Toch is het wel erg leuk om 1 dag per week bezig te zijn in een groep van toch wel min of meer gelijkgestemden. Afgelopen dinsdag lekker een
middagje 'beeldend' gedaan. Dat maakt de dag wel meteen veel leuker dan wanneer je zo maar 8 uur zit te schrijven.

Ondertussen is de buurman geopereerd en alweer herstellende. Nog flink blauw en met een toenemende verveling zit hij zijn herstel uit op de buurbank. Dat schept natuurlijk enige verplichtingen voor mij als buurvrouw dus op het moment zoek ik nog naar een balans tussen mijn verschillende functies: sociotherapeut, student, huishoudelijk manager, entertainer en gastvrouw voor ziekenbezoek. Gelukkig vallen daar binnenkort weer 2 taken min of meer van af en kan ik me storten op een meer realistische balans. Ik zou haast zeggen dat het prettig is dat het winter gaat worden, dan is het niet meer zo zonde als ik binnenzit.

Voorlopig probeer ik mijn super-ontspannen-hangmat-momentjes in de jungle van Peru maar zo veel mogelijk terug te halen in mijn herinnering. Met je ogen dicht lijkt visualisatie net echt...

vakantie

First things first; de vakantie is voorbij.
4 weken Hongarije was, laten we zeggen, een belevenis. We begonnen het avontuur in Praag en vertrokken daar weer na twee dagen. Na de hitte en de overdosis insecten aan het Balatonmeer en de alles verzengende stilte in het Matragebergte zijn we 'gevlucht' naar Budapest. Daar zijn we een week geweest, veel gezien en vooral genoten van de dynamiek van de stad. Blijkbaar ben ik toch ontwikkeld tot een stadsmens al zou ik mezelf graag zien genieten van bergbeekjes en alpenweides. Dat vind ik blijkbaar maar kort leuk...
Na een weekje stad, metro, kuurbad, architectuur en monumenten was het tijd voor een weekje Sziget-festival. Na verschillende edities rock werchter, lowlands en 1 aflevering pinkpop en oerol in de afgelopen paar jaar, dacht ik een goed beeld te hebben van hoe festivals eruit kunnen zien. Sziget heeft aan dit beeld weer een nieuwe dimensie gegeven.
Het is groot. Een eiland (in de Donau die ze daar Danube noemen) middenin Budapest met 66 podia. Je vindt er theater, dans, literatuur, poezie, een metal-podium (hammerworld...), wereldmuziek, een roma-podium en nog tig kleine en grote poppodia. Daarnaast kan je er sporten, workshoppen, films kijken en zijn er de party-areas...24 uur per dag, 7 dagen lang...
geen plek als je snel overprikkeld bent.
Voor mij werd het het festival van Radiohead, straatheater met veel vuurwerk en spectaculaire acrobatiek en...de deamon sticks. Iedereen is daar druk in de weer met allerlei jongleer attributen en al snel waren we er door aangestoken. We hebben een week lang met onze stokjes geoefend terwijl we ondertussen genoten van concerten. Na Sziget zijn we doorgetufd naar lowlands. Dat blijft toch het echte festival. Op Sziget werd er veel gejat en geroofd en de organisatie was er niet altijd op gebrand om het een zorgeloos gebeuren te laten zijn. Opeens waardeer ik de organisatiedrift van de nederlanders anders. Het heeft ook voordelen...

Tot zo ver een klein bescheiden samenvattinkje van het Hongarije avontuur. Details geef ik wel persoonlijk, inclusief de leuke plaatjes. en paar daarvan ter illustratie uitgezonderd, die probeer ik aan dit bericht te plakken...

aan het bloggen geslagen?

Het is nog even wennen...
De afgelopen tijd is maar weer eens gebleken hoe lastig het (voor mij) is om tussen de bedrijven door ook nog op een fatsoenlijke wijze contact te houden met de 'sociale omgeving'. Tussen werk, studie en 'uitjes' blijft gewoon bijzonder weinig tijd over... Dat is geen excuus maar slechts een constatering. Het bloggen leek me een mogelijke optie om de mensen om me heen een beetje om me heen te houden, op de hoogte te houden en om op de hoogte gehouden te worden. Ik ben benieuwd of ik jullie kan verleiden tot een online communicatie. Niet als vervanging van de meer directe en bovendien prettiger manier van communiceren maar als aanvulling...zoiets...

Het voelt nog een beetje vreemd, bijna arrogant, om mezelf op deze manier 'centraal te stellen' maar wie weet werkt het en gaat het wennen.