Barcelona

Daar ben ik weer!
Toch leuk; regenachtig Nederland verlaten voor 3 dagen zon en palmbomen in Barcelona...
Terwijl de regen hier op mijn zolderraam tikt (Rob de Nijs zou er poëtisch van worden) en de stapel werk op mijn bureau bizarre hoogten anneemt, blader ik door de foto's die ik 48 uur geleden nog heb gemaakt in een zonovergoten stad. 33 graden, ijsjes, mojito's en Gaudí.
Vliegen is een vreemd verschijnsel. 's morgens om 5 uur opstaan in de koud. De tram en de trein in terwijl de stad wakker wordt en de dikke grijze wolken boven het land alweer samenpakken voor een nieuwe lading regenwater.
Langs balies en controles, twee uur lang opgevouwen zitten terwijl er dames in blauwe pakjes rondrennen met dure drankjes en nog duurdere parfums.
En opeens sta je, met je tas, voor het vliegveld in een ander land te wachten op de bus. Het ene moment sta je onder je eigen douche, kriebel je de kat nog even onder z'n kinnetje en het volgende moment sta je voor de meest indrukwekkende kathedraal van Europa. Het kan geen jetlag zijn maar het voelt toch raar.
Van dikke trui naar zomers hemdje. Van paraplu naar zonnebrand. Vliegen is een vreemd verschijnsel, je slaat de reis haast over, zo lijkt het.

En wat een stad is Barcelona! Steegjes en straatjes, pleintjes en strand. Heuvels met kastelen, de ramblas met ontelbaar veel straatartiesten... Churro's, mojito's, taartjes, sangria, tapas...
En niemand heeft er echt haast!! (behalve ik want ik wil in die paar dagen eigenlijk alles zien en beleven; so much to do, so little time)
Drie dagen (1 hele en 2 halve) weg en het voelt als een week. Gevoelsmatig dus een week weg van alle rompslomp van school en werk.
Het relativeert wel veel. Hoe veel kan er veranderen in zo'n korte tijd? Veel.
Mijn vaste stek achter de pc was even ingeruild voor de straten van een wereldstad. Mijn uitzicht over een grauwe stad werd verruild voor een wandeling over een zonovergoten ramblas. De herfstachtig bruine bomen werden heel even verruild voor palmbomen.
Mijn haast om te werken en te regelen veranderde plotseling in haast om al dat moois in me op te nemen. Als er zo veel kan veranderen in zo'n korte tijd, dan kan ik toch ook wel verwachten dat er hier plotseling wat oplossingen voor praktische problemen uit zichzelf ontstaan?

Met de zon in mijn kop luister ik naar het tikken van de regen en van de toetsen van mijn pc.
Met de zon in mijn kop ziet alles er wat lichter uit.

even niet zo blij

Het is weer begonnen.
De eerste schooldag zit er weer op.
Onduidelijkheid, zoals het hoort. Gedurende de dag leek het in de chaos wel een makkelijke blok te gaan worden. Tot ik thuis kwam en alles eens goed door ging nemen. De hoeveelheid werk is belachelijk. Dat wordt weer een schooljaar lang op alle vrije momenten op zolder achter de pc zitten...
De opdrachten zijn wel leuk, ik denk zo maar dat ik hier meer van ga opsteken dan het hele vorige jaar. Maar jeetje...als ik dit goed wil doen (en wie mij kent weet dat ik dat dan ook wil...) wordt het echt een zware kluif (en dat voor een vegetariër!)
Alles staat opeens volledig in het teken van drama, theater en therapie. Dat is leuk want vorig jaar was zo algemeen dat ik me soms afvroeg welke studie ik ook alweer aan het doen was.

Er is alleen 1 ding wat mij gevaarlijk in de nek hijgt. Ik moet een praktijkbegeleider hebben, anders mag ik in oktober de school verlaten. Helaas vindt mijn werkgever dat ze niets in mijn studie kunnen investeren en me dus op geen enkele manier kunnen helpen. Voor 1 oktober een andere baan vinden waar ze dat wel doen wordt krap.
School had dit niet van tevoren gemeld en bijna iedereen schiet in dezelfde kramp als ik maar ondertussen is de paniek er niet miner om. Stel nou dat het allemaal niet lukt, moet ik dan stoppen met een studie, net nu het serieus leuk begint te worden?

Wakker liggen, zweethandjes en hartkloppingen: veel huiswerk, maar moet ik er wel aan beginnen?

WANNEER GAAN DINGEN NOU EENS VANZELF?!?!

tot zo ver mijn klaagzang, mocht ik onbereikbaar lijken dan zit ik ondergedoken en wentel me in zelfmedelijden.
Volgende keer weer een blij bericht.

Tot blog.