Lowlands

De aflevering van 2007 zit er weer op. Volgens mensen die er verstand van hebben was Lowlands 2007 de beste aller tijden qua line up. Volgens mij niet. Maar ja, ik ben dan ook geen volkskrant recensent.
Toen ik voor het eerst naar Lowlands ging was het een land op zich. Een soort vrijstaat waar iedereen zijn of haar eigen 'ding' deed, waar je kon rondlopen zonder steeds rekeneing te moeten houden met 'hoe het hoort' en waar iedereen als vanzelfsprekend vriendelijk tegen elkaar was. Zo veel mensen bij elkaar en nooit een vechtpartij...dat is, jammer genoeg, een bijzonderheid.
Dit jaar zag ik dezelfde mensenmassa. Gothics in lange zwarte jurken, blije meisjes in korte zomerjurken, stoere rockers in schotse jurken en lollige types in grapjurken. Statements, woordgrappen, afbeeldingen en bands op T-shirts om duidelijk te maken wie je bent, hoe je bent, waar je van houdt en waar je wel of niet bij hoort.
Iedereen kan er zo leker zichzelf zijn, was ooit het idee. Het leek me nu anders; iedereen kan er zo lekker zichzelf presenteren. Zo'n 60.000 mensen op een terrein die ieder voor zich lijken te willen laten zien hoe ze anders zijn dan de anderen, hoe ze zich onderscheiden, schijt hebben aan regels of juist niet, hoe ze heus niet helemaal in de maatschappij passen. 60.000 mensen die hun best doen om anders te zijn. Lowlandspubliek is haar eigen contradictie geworden: de drang ons af te scheiden door ons te onderscheiden van de maatschappij maakt ons net zo'n eenheidsworst als dat waar we ons van afzetten. We hebben net zo goed eigen codes en gedragsregels.
Zodra je voet op het terrein zet drink je bier. Zodra je voet op het terrein zet, doe je je T-shirt aan met een grappige tekst of een kinderachtig plaatje. Zodra je voet op het terrein zet ga je aan de slag met ludieke grappen. We hebben onze eigen grappen ('Theo!!!'), onze eigen lowlandsliedjes en onze eigen routines. We zijn een minisamenleving voor 3 dagen.
Maar voordat ik nu de indruk wek dat ik dat helemaal stom vind:
Ik vind 't niet stom, het hoort bij de mensen om zich te verenigen, groepen te vormen etc. Het was nu opeens zo overduidelijk. Maar eerlijk is eerlijk...als er een maatschappij was die net zo functioneerde als de Lowlands maatschappij, ging ik er wonen!

Slovenië

Slovenië is een mooi land, een warm land en een land vol vriendelijke mensen. Het ideale vakantieland voor iedereen die door de bergen wil dwalen, op een terrasje wil zitten met uitzicht over een knalblauwe zee en relaxed door de stad wil slenteren. Grotten, meren, watervallen, monumenten, zeilboten, kastelen...het is er allemaal in overvloed.
Van de vriendelijkheid en behulpzamheid van de sloveniërs kunnen wij/kan ik nog veel leren. De gehaastheid waarmee we hier leven en communiceren heeft ons misschien toch wel een stuk harder gemaakt dan we dachten. Ik vind mezelf heus best vriendelijk en geduldig maar het is iets wat ik op moet brengen, daar is het inbegrepen in het standaard pakket van het menselijk karakter.

Ondertussen ben ik al weer een paar dagen thuis en de beslommeringen nemen weer beslag van me. Ik moet weer van alles, ik verwacht weer van alles en ik probeer weer zo veel mogelijk te doen in zo min mogelijk tijd. Zo snel trap ik dus weer in de hollandse valkuil van rennen, vliegen en plannen. Ligt het aan mij dat een onhaastig vakantiegevoel maar zo kort blijft hangen? Ik leg me er mar gewoon bij neer dat het hier, voor mij, nou eenmaal zo werkt. Met alle haastige gevolgen van dien.

Tot blog!