Hoe de tijd vliegt

En opeens is het alweer herfst.
Ik zit me in een fel zonnetje bibberend op zolder te gedragen als een model-student. De stapel 'to-do' is nog altijd hoger dan die van 'klaar'. Iets in me zegt dat dit een perfecte metafoor is voor alles in mijn leven, maar dat terzijde.
Het lijkt nog pas geleden dat ik in Spanje rondliep en me bedacht dat die levensstijl me beter past. Toch is het alweer lang genoeg geleden om al weer met haast door de stad te racen, ongeduldig te wachten in te lange rijen en te mopperen op het weer.
Ik heb al weer twee truien aan en in mijn dikke sloffen heb ik ook nog skisokken aan.
Ik lees net dat er een superstorm aankomt rond 18 november die heel Den Haag zal doen overstromen (en nog wat andere belangrijke plekken langs de kust...) Behalve dat dit nieuws me nog harder doet rillen van de kou, word ik ondertussen serieus kwaad om de terreur van het bangmaken.

Let even goed op en denk met me mee:
Ik zet 's morgens de TV aan en word overspoeld door slecht nieuws. Banken die omvallen of failliet gaan, oorlogen en hongersnood...redelijk beangstigend allemaal. Gelukkig komt er na het nieuws altijd iets luchtigers, reclame!
Helaassss... Ik moet van alles aanschaffen en ondernemen uit angst voor ouderdom, ouderdomsverschijnselen, griep in allerlei varianten, bacteriën, onaantrekklijk zijn, achterlopen op modegebied, cellulitis, plekjes op mijn huid, de invloed van de zon op mijn huid, verkeerde voeding of het hebben van een mp3speler die niet ook films kan afspelen, ouderwetse TV-kabels en teveel betalen voor energie. Gelukkig is er altijd nog omroep Max. Helaassss... daar blijkt dat je tegenwoordig al oud bent als je 50 bent en dan word je om de oren geslagen met reclame over opstastoelen, mobiliteitsproblemen en bijbehorende scootmobielen en vitaminepreparaten, kunstgebitkleefpasta en incontinentiespullen.
Ach ik kan nog uren doorgaan. De overheid regelt van alles, er zijn verzekeringen voor de idiootste dingen en ondertussen zijn er programma's als opgelicht, weet wat je koopt, kassa, opsporing verzocht, de grootste medische missers aller tijden en meer van dat soort troep om je bang te maken. Als je niet uitkijkt lukt dat ook nog en verdwaal je in een angstig doolhof wat zorgvuldig is uitgerold voor ons allemaal.

Over verdwalen gesproken...ik verdwaal nu bijna dagelijks in mijn eigen stad.
Alle grote kruispunten worden tegelijk opgelegd en vernieuwd. Nee, dat is niet handig en nee, ik waardeer nu even niet dat de gemeente opeens zo onderhoudend bezig is.
Normaal gesproken rijd ik vanaf de stadsgrens in een ruim kwartier, afhankelijke van het tijdstip, naar huis. Nu kost me dat zo nu en dan gewoon een uur! De enige aanrijroute bleek vorige week ook nog eens afgesloten vanwege een brand. Heel vervelend allemaal maar ik kon dus gewoon niet meer naar huis! Helemaal niet! Heb de auto in een andere wijk moeten zetten en ben gaan lopen...

Nou. Dat ben ik ook weer allemaal kwijt. Wellicht zijn er meer poëtische zaken te overdenken maar het lukt me even niet. Ben alleen nog maar bang dat ik straks mijn eigen huis niet meer kan vinden en dat de stapel 'to-do' dan groeienderwijs op me ligt te wachten in mijn verstopte huis. Als ik mijn huiswerk niet afkrijg is dat dus vanaf nu de schuld van de gemeente Den Haag en dan haal ik mijn diploma niet en volgens de TV-berichten is een diploma van levensbelang en voor je het weet lig ik werkeloos in een opgebroken goot en wat je daar allemaal niet op kan lopen en hoe maak ik dan nog een bewuste keuze en...en...en...