P

Gisteren even gebeld met m'n school voor zakelijke zaken... Kreeg meteen te horen dat ik m'n propedeuse heb gehaald. Glorieuzer dan ik had verwacht zelfs.
Ik mag dus volgend schooljaar zonder problemen door en krijg ook nog eens in 1x mijn eerste papiertje. Da's pas prettig. Het leuke dingen doen wil nog niet zo vlotten maar het is al leuk genoeg dat ik niets echt MOET behalve werken.
Nog anderhalve week en dan ga ik mijn tentje opzetten in Slovenie. Ook al zo'n prettig vooruizicht. Lekker lezen, door de bergen hobbelen en verder nix. Misschien een raftje huren maar geen racen om ergens op tijd te zijn, geen haastigheden en geen noodgedwongenheden.
Kan niet wachten...

Het is weer zomer!! Toch..?

Afgelopen dinsdag was mijn laatste schooldag. Het jaar is afgesloten met een 6, achten, negens en een tien, een bos bloemen, een chocoladetaart en goede moed voor volgend jaar, als het echt gaat beginnen; het therapeutische deel van de studie.
Ik begon mijn schoolvakantie met grote plannen om nu werk te gaan maken van een nieuwe baan, me op het schrijven toe te leggen waar ik al maanden niet meer aan toe kwam en het opruimen van mijn huis, waar ik ook al in geen eeuwigheid meer aan toe was gekomen.
Het plan voor een nieuwe baan is, eh...van de baan. Ik moet een plan B zoeken. Het schrijven is nog niet echt gelukt en het huis is nog steeds een bende.
Elke dag is begonnen met: vandaag ga ik aan de slag. En elke dag kwam er een voorwaarde bij waaraan ik moest voldoen van mezelf om van start te kunnen gaan.
Ik loop in cirkeltjes mijn eigen plannen te dwarsbomen.
Ik heb wel opeens weer tijd om te lezen, mensen te bellen en te zien en te doen wat ik leuk vind. Maar nu blijkt dat het nog vrij lastig is om te doen wat je leuk vindt als je jezelf hebt aangewend om te doen wat nuttig en noodzakelijk is in plaats van lol te hebben.
Waar begin je eigenlijk met 'iets leuks doen'?

De neus is ondertussen aan het slinken en verandert van aardbeienrood in frambozenrose.
Wat trouwens ook raar is; niemand heeft in de gaten dat er een ding in mijn neus zit.
Klasgenoten, collega's en zelfs de kinderen op mijn werk...niemand merkt het op. Iedereen die ik er vervolgens zelf maar even op wijs, schrikt er van: 'maar die had je toch al lang?!'
Mooi is dat. Bloed, zweet en tranen...dat heeft het me letterlijk gekost. En mijn moeite is niet opgemerkt. Aan de andere kant: het is wel grappig, blijkbaar past zo'n ijzerwinkel op mijn snuit al bij me.

Nou, ik ga maar weer eens verder met bedenken wat ik voor fijne onnuttige zaken ik kan gaan ondernemen en dan gelukkig weer aan het werk vanmiddag. Hoera, ik kan nog nuttig zijn!

Tot blog!

music!

Het zit er weer op. 4 dagen Rock Werchter.
4 dagen muziek. 4 dagen verbazing over de mensheid. 4 dagen tentjes, plastic bierbekers en festivaleten. 4 dagen muziek.

Het muzikale hoogtepunten: Tori Amos en Muse.
De ontdekking: The good, the bad & the queen.
De tegenvaller: Peter Gabriel (hij is echt oud geworden)
De oh-ja-erlebnis: De heideroosjes (ik heb me suf gelachen)
Het onverwachtte feestje: de beasty boys.
De niet ingelostte verwachting: the chemical brothers (ze doen opeens aan langdradig sfeervol ge-oensj)
De wel ingelostte verwachting: Queens of the stoneage (retestrak)
De minder plezante verrassing: Damien Rice houdt wel erg van zijn stemvervormer en hij waagde een stukje cover van Creep...NOOIT DOEN!
Ook leuk: Maximo Park.
De impulsieve beslissing van het weekend: een neuspiercing in mijn neusje. Ik zit dit te tikken met een dikke aardbei in het midden van mijn gezicht. Een aardbei met een ring er in. Wat iedereen ook zegtL een neuspiercing doet zeer. Heel zeer. Ik heb ook mijn tong ooit laten piercen en dat ding laten zetten deed vele malen minder pijn dan die in mijn neus. Advies uit eigen ervaring: DOE HET NIET!!